برگزاری نشست تخصصی بررسی وتحلیل آثار "حافظ ابرو "
| |
شهابالدين عبداللهبن لطفالله بهدادينى خوافى معروف به 'حافظ ابرو' از مورخان بزرگ ايران در پايان قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجرى است. اصلش از بهدادين خواف بود ولى مدتى مديد در هرات اقامت گزيد. در همدان به تحصيل پرداخت و از جوانى در شمار دبيران اميرتيمور درآمد و سپس ملازم خدمت شاهرخ و پسرش بايسنقر ميرزا گرديد و بهنام آنان به تأليف و تصنيف اشتغال داشت تا در سال ۸۳۳هـ. در محّل سرچم نزديک زنجان بدرود حيات گفت. | |
وى مورّخى موثّق و در ضبط وقايع دقيق بود. مهمترين اثرش 'مجمعالتواريخ سلطانى' در چهار مجلّد است که يک تاريخ عمومى است و 'زبدةالتواريخ' مجلد چهارم از هيمن کتاب است که از مرگ سلطان ابوسعيد (۶۳۷هـ) تا وقايع سال ۸۳۰هـ. را دربر دارد. اثر ديگرش 'ذيل جامعالتواريخ رشيدى' است که در آن حوادث بعد از مرگ غازانخان تا وقايع سال ۷۹۵ ضبط شده است. کتاب مشهور ديگر حافظ ابرو جغرافياى او است در دو مجلد، جلد اول در شرح ممالک ربع سکون و درياها و رودها و کوهها و بيابانها و جلد دوم حاوى اطلاعاتى دربارهٔ خراسان و حکام و سلاطين آن از ابتداى فتح سپاهيان عرب تا دوران تيمور و حوادث دوران سلطنت شاهرخ تا سال ۸۲۳هـ. | |
نثر حافظ ابرو در همهٔ اين آثار بسيار روان و خالى از تکّلف است و او توجه خود را بيشتر معطوف به بيان مطالب و سعى در درستى آنها کرده است و شايد به همين سبب است که خطاهاى جارى در انشاء مؤلفان عهد تيمورى کمتر بر قلم او رفته است. |

تصاویر مربوط به آرامگاه "حافظ ابرو"











+ نوشته شده در سه شنبه هفتم آبان ۱۳۹۲ ساعت 15:8 توسط بهرام توکلی - خانم عطوفتی
|